به گزارش پیوارنیوز، غلامحسین رهبرنیا مدرس دانشگاه و عضو شورای مرکزی حزب جمهوریت ایران اسلامی درطی یادداشتی آورده است:
تحلیل شهر های دوستدار کودک(cfci)توسط یونیسف و برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد و چرایی عدم تحقق پذیزی آن در کشور ایران
بـر اسـاس چشـم انداز CFCI در یونیسـف “همـه کـودکان و جوانـان بایـد بتواننـد از کودکـی و جوانـی خـود لـذت ببرنـد و از طریـق احقـاق برابـر حقـوق خـود در شـهر و
اجتماع محلی شان، تواناییهای بالقوه خود را به طور کامل به فعل درآورند.”
در مورد میزان تحقق موضوع فوق ابتدا باید حداقل معیارها توسط یونیسف بررسی شود .
برای دستیابی به اهداف برنامه یونیسف باید ارزش و احترام کودکان،نظریه و نیازهای کودکان ، ،اولویت های کودکان ،بهره مندی کودکان از زندگی خانوادگی،محیط امن ،خدمات اجتماعی ضروری و با کیفیت و… در نظر گرفته شود.
پیاده کردن این حداقل ها و معیارها جهت بهرمندی کودکان در شهرها نیازمند ریل گذاری و بسترسازی مناسب توسط مدیران کارشناسان متخصص شهری می‌باشد،از آنجا که کشور ما بر پایه دمکراسی و مردم سالاری شکل گرفته وسیاستهای اجرایی و قانون گذاری توسط نهادهای که مستقیما توسط رای مردم انتخاب شده اداره می‌شوند و با توجه به اینکه بستر زندگی و تمام روابط های اجتماعی،اقتصادی و معیشتی مردم (کودک-والد-بالغ)شهر می‌باشد و مدیریت شهری توسط پارلمان‌شهری (شورای شهر ) انتخاب میشود و تمام قانون گذاری ها شهر توسط همین پارلمان تصویب و توسط مدیریت شهری اجرا می گردد و از آنجا که یونیسف در سال ۲۰۱۷ بسته آموزشی ابتکار شهرها و جوامع محلی دوستدار کودک برای کمیته های ملی به عنوان گامی در جهت پاسخ به درخواست های جدید برای راهنمایی و حمایت عرضه کرد و کرسی‌های پارلمان های شهری و محلی کشور ما با ورود احزاب سیاسی و رقابتهای غیر تخصصی توسط دبیران و اعضای غیر تخصصی احزاب در کلان شهرها و شهرها اشغال شد.
در این راستا ورود به بحثهای تخصصی و اجرای قوانین مرتبط شهری از جایگاه ضعیفی برخوردار گشت که شهر دوستدار کودک از جمله آنهاست ،نه اینکه شهرها و کلانشهر های ما بستر و پذیرش این نیازهای را ندارد بلکه یا شرایط ورود به پارلمان تخصصی ناقص هست و یا مردم در تصمیم گیری در سرنوشتان بد عمل می‌کنند و یا هر دو.
غلامحسین رهبرنیا- ،مدرس دانشگاه و عضو شورای مرکزی حزب جمهوریت ایران اسلامی
انتهای پیام
عالی بود مرسی