✍پیوارنیوز؛محمدفرزامی برای آن‌که شهروندان در رابطه با شهری که در آن زیست می‌کنند، احساس مسئولیت داشته باشند، باید بتوانند به آن شهر احساس تعلق کنند. حال پرسش ما این است آیا می‌توان به شهرمان احساس تعلق داشته باشیم؟
برای آن‌که احساس تعلق داشته باشیم، زیستن در آن شهر، یا حتی به دنیا آمدن در آن شهر کافی است؟
اگر به شهری احساس تعلق نکنیم، آیا می‌توانیم به آن شهر عاطفه‌ای داشته باشیم واحساس شهروندی مؤثر کنیم و برای تغییر و بهبود اوضاع آن شهر، خاصه محیط زیست سالم و هوای پاک آن شهر بکوشیم؟
کافی است مثالی مانند شهر تهران را در نظر داشته باشیم.
آیا تهران شهری «دربرگیرنده» است؟ آیا زن و مرد یا افرادی از هر کجای طیف جنسیت، کودک و نوجوان و جوان و سالمند، افراد دارای معلولیت، شهروندان از هر گروه و طبقه اجتماعی و اقتصادی به شهر تهران احساس تعلق می‌کنند؟
آیا تهران شهری است که به اندازه کافی با افراد گوناگون و مجموعه نیازهای مختلف آنان متناسب شده باشد؟
شهر دربرگیرنده امروزه به شهرهایی گفته می‌شود که نه فقط از بابت فضاهای شهری، که از نظر اجتماعی و اقتصادی هم دربرگیرنده باشد؛ به آن معنا که برای تمام ساکنان شهر هر خواستگاه و هر سطحی از نیاز به فضاهای شهری و هر سطحی از نیاز اجتماعی و اقتصادی ارزش یکسان قائل باشد.
در چنین شهری است که ساکنان به آن احساس تعلق می‌کنند.
در چنین شهری می‌توان از ساکنان انتظار داشت در پروژه‌ها، فعالیت‌ها و فراخوان‌های مربوط به داشتن شهری پاک و محیط زیست سالم مشارکت کنند.
اغراق نیست اگر بگوییم از شهروندی می‌توان انتظار مشارکت فعالانه و مؤثر داشت که زمینه‌‌های مشارکت او از پیش فراهم آمده و احساس تعلق او و عاطفه او به محیط شهری شکل گرفته باشد.
شهر دربرگیر، شهری است که به لحاظ تخصیص فضاهای شهری، داشتن فضاهای مناسب و کافی برای زیست، فضای مناسب برای عبور و مرور همه افراد جامعه و از جمله افرادی که دارای معلولیت هستند مناسب باشد. و شهری که به لحاظ اجتماعی دربرگیر باشد، به تمامی افراد جامعه حقوق اجتماعی برابری دهد؛ در چنین شهری افراد کم‌بهره و گروه‌های اقلیت هم از صدا برخوردارند و می‌دانند حقوق برابر دارند.
همچنین شهر دربرگیر اقتصادی جایی است که ساکنان از رشد اقتصادی شهر بهره‌مند شوند.
آیا شهری که در آن ساکن هستیم، حتی به تعریف شهر دربرگیر نزدیک‌است؟
شهر محل اسکان و عبور و مرور فقط گروه‌های خاصی از مردم است یا مردم با هر سطح توانایی می‌توانند در آن شهر ساکن باشند و عبور و مرور کنند و از حقوق برابر اجتماعی و اقتصادی بهره‌مند باشند؟
در شهری که گروه‌های مختلف مردم مورد تبعیض‌های فضاهای شهری، اجتماعی و اقتصادی واقع شده و پرت افتاده‌اند، چطور می‌توان از ساکنان آن انتظار مشارکت داشت؟
درشهرمان چندپارک محله ای داریم؟
آیادرواگذاری شهربازی هاعدالت وقانون رعایت گردیده است؟آپ
آیاپارک بانوان محل مناقشه گروه هاوباندهای سیاسی واجتماعی نیست؟
علت بی توجهی به فضای فیزیکی پارک بانوان چیست؟
آیادرشهرمان پل عابرپیاده برقی برای عبورومرودافرادمسن داریم؟
آیاشهرمان لیاقت داشتن یک پل عابرپیاده برقی راندارد؟
آیانامزدهای شورای شهریاسوج این توان وتخصص وعلم وتوانایی رادارندکه اعتمادسازی نمایند؟وبه آنچه که شعارمیدهندعمل نمایند واشعارهایشان راعملی نمایند؟
به پشتوانه کدوم برنامه واعتبارریالی توان اجرای شعارهایشان رادرشهریاسوج دارند؟(شعارهای عمرانی)
آیا…؟
آیا…؟
آیا…؟
محمدفرزامی
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه