پیوارنیوز/علی مصطفی نژاد هر ساله در مقر سازمان ملل در ۲۱ سپتامبر روز جهانی صلح گرامی نهاده می شود .
تصویب این رویداد توسط سازمان ملل تحقق پیدا نموده است .
هدف آن ایجاد صلح و دوستی در قاره زمین است.
اساسا هدف از تشکیل سازمان ملل نیز همین بوده است.
روز جهانی صلح در سازمان ملل همراه می باشد با رنگ صلح ملل .
زنگ صلح جهانی از سکه های اهدایی کودکان قاره ها شکل گرفته است.
اگر به گذشته برگردیم ، صلح در همه ی تاریخ از اهمیت برخوردار بوده است . همه ی مکاتب اخلاق محور جهان بر مبنای صلح پایه ریزی شده اند و هدفی به جز صلح و دوستی نداشته اند .
در مورد صلح برخی کشور ها به دلیل ساختار شکل گیری آنها، پیش تاز تر می توانند باشند . یکی از این کشورها سرزمین عزیز ایران است .
کشور ایران با سابقه ی تمدنی چند هزار ساله اش می تواند حتی به عنوان محور صلح در جهان قلمداد گردد .
صلح ، این گرامی ترین واژه بشر ، تحقق پیدا نمی کند ، مگر آنکه همه نخبگان فرهنگی ، فرهیختگان ، اندیشمندان و حاکمان پای کار بیایند
پارلمان های جهان می توانند بیش از همه در زمینه صلح هزاره سوم نقش آفرینی کنند .
پارلمان جمهوری اسلامی ایران بایست در زمینه صلح هزاره ، نقش بی بدیل خویش را انجام دهد .
اینجانب به عنوان فرزند سرزمین متمدن و اخلاق مدار ایران در دهه هشتاد برای تحقق آرمان های صلح طرح ها و برنامه هایی را آغاز نمودم.
با سران همه کشورهای جهان مکاتبه نمودم.
ساعت ها ، روزها ، ماه ها و سال ها پیگیر شدم تا بتوانم نقش و وظیفه انسانی خویش را به عنوان یک ایرانی و مسلمان برای مردم جهان انجام دهم .
موضوع صلح هزاره را پیش کشیدم
طرح برای آن داشتم . پیگیریهایم حقیقتا طاقت فرسا بود
آری در آن زمان
اندک اندک پایان هزاره دوم فرا می رسید
بشر تجربه تلخ دو جنگ جهانی را با خود همراه دارد .
جنگهایی با کشته های فراوان در ابعاد گوناگون . یکصدمیلیون کشته حاصل دو جنگ جهانی . این پیامد شومی بود برای بشر .
اندیشمندان، متفکران ، صلح خواهان و قلم به دستان نگران از تکرار آن بودند !
البته که نگرانی آنان ستودنی !
در ایران نیز با همه ی کش و قوس ها، افرادی بودند که افق بلندتری داشتند . ناملایمات، کم کاری ها، رنج ها و دردها آنان را از اهداف بلندشان باز نمی داشت .
می خواهم از اندکی از خودم هم بگویم ، من علی مصطفی نژاد ، فرزند سرزمین زاگرس هستم.
همان جوان لرستانی که در دهه هشتاد طرح های صلح طلبانه خویش را آغاز نمودم.
به همه شخصیت‌های جهان نامه نوشتم
از آنان برای صلح هزاره یاری خواستم.
چهارده هزار ساعت قلم و پیگیری تنها برای تحقق یک طرح بین المللی برای بالا نگاه داشتن نام ایران یکی از برنامه های ما بود که همچنان ادامه دارد.
به یاری پروردگار
قلمم ، در راه اندیشه ورزی برای صلح جهانی ، در میان همه ی قلم های جهان به عنوان قلم صلح ، اندیشه و آفرینش نام گرفت و راهی موزه یادمان شد تا سفیران و نمایندگان جهان از آن به یاد زاگرس دیدن نمایند .
من برای تحقق طرح هایم مرزی بین شب روز نمی دیدم ، دریاها ،کوه ها ، دشت ها و آسمان هم نمی توانند مانع تحول خواهی ام شوند !
سماجت ، پشتکار و اراده ام مرا واداشت تا طرح های صلح طلبانه ام را به دست دبیر کل سازمان ملل برسانم .
که خوشبختانه این مهم و این آرزو برایم در همان دهه تحقق یافت.
به نمایندگی از مردم با فرهنگ زاگرس توانستم موافقت نهادهای بین المللی را برای میزبانی زاگرس برای یک طرح جهانی اخذ نمایم
خرسندم که این رخ داد نیز شکل گرفت
لازم است قلم به دستان زاگرس بیش از پیش در خصوص صلح هزاره مطلب بنویسند
حتما باید کنفرانس های بین المللی صلح به میزبانی زاگرس شکل گیرد و جهان را از آوازه صلح خواهی زاگرس مطلع نمود
باشد که کمک کنیم تا صلح جهانی در هزاره سوم مطالبه همه ی مردم و فرهیختگان و حاکمان قرار گیرد و از جنگ جهانی سوم در این هزاره جلوگیری بعمل آید.
صلح ، مهمترین واژه بشر در همه تاریخ او می باشد
آرزویی دست یافتنی اما سخت .
دهه هشتاد برای ما دهه پیاده سازی محور صلح بود .
مطبوعات فراوانی اخبار آن روزها را پوشش می دادند .
صدای ملت، جام جم ، قدس ، همشهری، ایران ، جوان ، بانوی زاگرس و …
روزنامه ها تیتر زدند ؛
” لرستان ” امپراتوری ایده پردازی در جهان
جوان لرستانی مبتکر نمادی برای روز جهانی صلح
نامه جوان زاگرس در مورد صلح جهانی به دست کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل
رسید
پرچم های صلح را برافرازیم
و از نمونه مکاتبات صورت گرفته می توان اشاره کرد به این متن مکاتبه
موضوع نامه در خصوص طرح پیشنهادی آقای علی مصطفی نژاد به نمایندگی های ایران به سازمان یونسکو و سازمل سازمان ملل متحد منعکس گردید.
دکتر محمد توکل
دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو
با احترام
ثبت دیدگاه